Helaas is het zicht niet bij iedereen perfect. Gelukkig zijn er visuele hulpmiddelen waarmee je wel perfect kunt zien. Het meest gebruikte hulpmiddel is de bril. Maar hoe is de bril eigenlijk ontstaan en uitgegroeid tot wat het vandaag de dag is? Een stukje geschiedenis.
Nero
Er wordt beweerd dat keizer Nero al door een soort vergrootglas naar gladiatorengevechten keek. Hij gebruikte daarvoor een smaragd, dat is een geslepen edelsteen. Dat was net na het begin van de jaartelling, dus zo’n tweeduizend jaar geleden. Maar ‘pas’ rond het jaar duizend is het een Arabische arts en wiskundige die de breking van licht in glas ontdekt. Het hulpmiddel dat hij maakt om het menselijk zicht te verbeteren is de doorzichtige halfedelsteen beryl. Hier komt het Nederlandse woord bril dan ook vermoedelijk vandaan.
Monniken
In de 13e eeuw worden brillen in een groot deel van de wereld bekend. Vooral oude monniken die moeite hebben met lezen, maken gebruik van een leessteen. Niet lang erna zet een monnik twee vergrootglazen in een houten raamwerk, doet er een soort scharnier (nietje) tussen en maakt dus de eerste draagbare bril: een nietbril.
Draagbaar
Een andere poging in die tijd om de bril draagbaar te maken is de ‘mutsbril’; een montuur dat vastzit aan een hoofddeksel. En een paar eeuwen later is de knijpbril populair. Dit is een op de neus geklemde bril met twee glazen. Ook draagbaar is de monocle, een glas dat je in de huidplooien om het oog klemt. Deze bril kennen we vooral van Duitse officieren. En natuurlijk van de Baron uit Bassie en Adriaan 😉
18e eeuw
De lorgnet, een bril aan een handvat, werd in de 18e eeuw ontworpen en vooral gebruikt door rijke dames. Het verving de schaarbril, waarvan het handvat in het midden en dus precies voor de mond zit. Eveneens in de 18e eeuw wordt de bril ontworpen zoals we die nu kennen: met pootjes voor achter de oren. Dit hebben we te danken aan de Engelse opticien Edward Scarlett.
Imago
Daar waar een bril rond 1900 nog kennis en wijsheid uitstraalt, wordt het tientallen jaren later een taboe om in het openbaar een bril te dragen. Men schaamt zich voor dit ‘lichamelijke gebrek’. Rond 1950 worden brillen al meer geaccepteerd, vooral omdat het verkeer een belangrijke rol gaat spelen en later omdat het computergebruik toeneemt. Maar eigenlijk pas de laatste jaren ben je als brildrager geen nerd meer. Sterker nog: veel populaire artiesten als Justin Timberlake en Jan Smit dragen een bril – zonder bril mag je jezelf eigenlijk niet meer hip noemen.
